Ta strona została przepisana.
Już i jasność chmury tłumią!
Już i deszcze wszędzie szumią!
Ach iak ginie, iuż zginęła,
Ta pociecha co błysnęła!
PIEŚŃ 5.
Widok z góry[1].
Opuszczam ziemię: mnie z lotnemi pióry,
Wznieście wy wiatry, wnieście i wy chmury.
Oto gór szczyty, gdzie nikt nie znał drogi,
Państwa i ludy pod moiemi nogi
Widzę wysoko w powietrznéy krainie!
Już tylko błyszczą złocone świątynie,
Miasta i zamki iuż tylko migaią,
Wioski ubogie w nicość się zmieniaią.
Widzę z wysoka iuż wszystkie narody,
I gdzie są teraz i gdzie były przody.
O zmiano losu, który łzy wyciska!
Początku zgubo wszystkich rzeczy śliska!
Tu nowe miasta ciągną pyszne mury,
Tu grożą niebu wznosząc się do góry:
Tu dawne gmachy i wieże padaia,
Tu się już zamki z popiołem mięszaią.
- ↑ Pieśń te przełożył sławny poeta niemiecki Gaetz, i napis dał taki: Der Anblick von oben. Napis zaś łaciński iest taki: Excessus e rebus humanis. Oddalenie sie od rzeczy ludzkich.
