Ta strona została przepisana.
Że nas łudzą, powiem śmiele,
Swym pozorem przyjaciele.
Piękne słowa ich lubimy,
Bo w nich zdrady nie widzimy;
I niebaczni w nich ufamy,
W nich nadzieję pokładamy.
Ale gdy nas los pominie,
Co gwałtownym pędem płynie;
Przyjaciele owi szydzą,
Bo fortuny iuż nie widzą:
Ni słów pięknych powtarzaią
Bo nas losy opuszczaią.
Tak to bywa pośród ludzi,
Że ich pozor często łudzi.
Bardzo rzadko wyświadczamy
Co wyświadczyć przyrzekamy.
I szczerości iest tam mało,
Gdzie obietnic sto bywało.
PIEŚŃ 15.
Do Narwi — Nad któréy brzegiem maiąc lat szesnaście, piérwszą pieśń Liryczną śpiewał.
Jeszcze pośród róży białéy
Leżał sobie dzień ospały,
Jeszcze nie wzniósł pięknéy szyi,
Ni z fiołków ni z lilii;
