Lecz mnie Rufie zachwycaią,
Mnie w milczeniu porywaią,
Piramidy owe dawne,
Piramidy w Memfis sławne:
Mnie ta chwała, co w téy dobie,
Pod murawą leży w grobie,
I te kości Rzymian ległych
Po narodach tak rozległych,
I żart wiatru niewesoły,
Który igra z ich popioły.
Mnie moy Rufie, mężów sławnych,
Mnie znikomość państw tak dawnych
Bije w oczy, w myśli staie,
Mnie smutnemu rady daie.
Mnie Pompeja krwią zbroczone,
I pod niebem rozrzucone
Członki ciała, mnie toż ciało
Co nad morzem zostawało,
Którego łzą nie skrapiano,
Nad którym się urągano;
Ciało wielkiéy przedtem sławy,
Skraca długie te rosprawy
Panecego, i nie każe
Pragnąć bogactw w każdym razie.
Na co mam się wyschły dręczyć,
Nad pieniami dłużéy męczyć,
Nad Sokratem znakomitym,
Chociaż iestem pracowitym?
Strona:PL Załęski - Przekład pieśni Sarbiewskiego i inne poezye.pdf/46
Ta strona została przepisana.
