Ta strona została przepisana.
PIEŚŃ 20.
Do Aula Lewiniusza. — Męstwo Wiśniowieckiego Szlachcica Polskiego, który walcząc za Oyczyznę zabity został. Okrutni Turcy wydobyli serce iego, na kawały porozrywali, i pochłoaęli.[1]
Ach Lewini! co się dzieje!
Młodziesz Polska nikczemnieje!
Tańczy pięknie, spełnia czary,
I zacięte wścina swary,
Każdy wesół podskakuie,
Tupa, plasa, wykrzykuie,
Kręci wkoło, gra muzyka,
Już do reszty męzwo znika,
Już potarczach nektar płynie,
Już przyłbice grezną w winie!
Nie tak Wiśniowiecki robił,
Kiedy w krwawéy walce rozbił
Tłumy Turków, gdy zapędy
Muzułmanów wstrzymał wszędy.
Poległ, poległ, lecz nieprzody
Aż zuchwałe zgniótł narody,
Aż ulgnęły iego kroki
Pośród trupów i posoki,
Tak na własnéy krwi Popłynął,
I do portu chwały zwinął.
- ↑ Pieśń tę przełożył X. Antoni Wiśniewski Piiar.
