Strona:PL Zapolska - Wodzirej T. 2.djvu/261

z sercem ściśniętém, ale poprosić Piknicką o rękę Teci dla Tadeusza. Prosta jéj bowiem i nieskomplikowana natura nie śledziła przemian w fazach miłostek syna. Nie przypuszczała, iż Muszka zajęła znów miejsce Teci. Dla niéj Tadeusz kochał teraz Tecię i seryo pragnął pojąć ją za żonę.
 Po kilku chwilach wahania nieśmiało przystąpiła do rzeczy.
 — Piknicką prosiła nas dziś na herbatę... — wyrzekła z zakłopotaniem, a twarz jéj, zmęczona i blada, w obramowaniu siwych włosów nabierała lekko różowéj barwy.
 Tadeusz porwał się, jak sparzony ukropem:
 — Ja nie mogę!... nie pójdę!... mam dziś five o’clock u Pozbitowskich...
 — To się dobrze składa... bo i ja sądziłam, że iść nam nie wypada...
 — Dlaczego? niech mamcia idzie!
 — Nie!... iść nie mogę, zanim się z tobą nie rozmówię... Czy wiesz... że dzień ślubu Teci z panem Janczewskm jest oznaczony?...
 Wielohradzki sięgnął ręką po lusterko.
 — A!... — wyrzekł obojętnie.
 Wielohradzka spojrzała nań zdziwiona.
 — Jakto? przyjmujesz tę wiadomość z taką obojętnością?
 — A dlaczegóż ma być inaczéj?...
 — Ja sądziłam...