Strona:PL Zapolska - Wodzirej T. 2.djvu/68

 — Spodziewam się! I właśnie ztąd pochodzi moja migrena! Ten Dezydery sprowadził całą oranżeryę. Kazałem natychmiast połowę wynieść...
 Położył się na sofie, jęcząc cicho.
 — E!... baba z ciebie! — zakonkludował Malewicz.
 Poszedł do swego biurka i zaczął przewracać na niem massy czystego papieru.
 — Wiesz... Charłupko przeskoczył — zaczął znowu — zamianowali go ni ztąd ni zowąd komisarzem...
 — Wiem — odparł Pozbitowski — to Orzecka wyprosiła u Maleniowéj.
 — Naturalnie... teraz trzeba ferlakurować Muszce. Niezadługo Charłupko zostanie starostą...
 — Widziałeś Muszkę?
 — Widziałem.
 — Do twarzy jéj małżeństwo i Wiedeń. Nabrała sportowego szyku. Zarzucałem jéj zawsze, iż brakowało jéj tego czegoś... co to... Teraz wszystko w porządku. Niema jak mężatka!...
 Ożywił się, zapomniał o migrenie, usiadł na sofie i małe wąsiki pokręcał.
 — Cóż to? — zapytał Malewicz — będziesz jéj robił kurę?
 — Nie teraz... jeszcze zawcześnie... za jaki rok, dwa. Wtedy, gdy się przeniosą do Lwowa. Sądzę, że nie będzie wielkich trudności...