Strona:PL Zapolska - Wodzirej T. 2.djvu/85

V.

 Nazajutrz, w biurze, Tadeusz mimowoli śledził zachowanie się Malewicza.
 Professional lover lwowski był widocznie nerwowo podraźniony.
 Śmiał się, dowcipkował i co chwila odwoływał na bok Pozbitowskiego, Charłupkę i Bodockiego, z którymi coś szeptał, ściskając im ciągle ręce.
 Koniarze kiwali głowami, zapewniali go tajemniczo, uspokajali, poczém rozchodzili się po to, aby za chwilę zejść się znowu i radzić w kącie tak, jak bengali, te ptaszki o czerwonych dzióbkach, rajcujące w kącie klatki i spowiadające się ze swych miniaturowych tajemnic.
 Wielohradzki śledził z pod oka te wszystkie narady, nie biorąc w nich udziału.
 Dzień był prześliczny, jesień nadciągała powoli, lecz już tu i owdzie drzewa w ogrodzie namiestnika przybierały odcienie złota i miedzi.