Napoleon, osobiście przybywszy na teatr wojny 5-go listopada 1808 r. z 80,000 nowych posiłków, starych pułków, wypróbowanych w kampaniach niemieckich, natychmiast rozpoczął działanie.
Odrazu czuć było, że to mistrz ujął w silną dłoń cały mechanizm i potężnie nim kierował. Pod Burgosem[1] korpusami Soulta[2] i Bessiera[3] oraz swoją gwardyą rozbił środek sił nieprzyjacielskich, pod Espinosą[4] przez marszałków Lefebra[5] i Victora[6] rozproszył armię Blacka[7], a 22-go listopada, kierując korpusami Lannesa[8] i Moncey’a[9], rozbił pod Tudelą[10] połączoną armię Castanosa[11] i Palafoxa[12], liczącą około 45,000 ludzi. W ostatniej bitwie brałem i ja udział, należąc z pułkiem do korpusu Moncey’a. Wzięliśmy 7 chorągwi, 30 dział z całym rynsztunkiem, 12 pułkowników, 300 oficerów, 3,000 żołnierzy do niewoli, a do 4,000 pozostało na placu zabitych i rannych. Pułk nasz się odznaczył, a nasz pułkownik chlubnie został wspomniany w raporcie marszałka do cesarza.
Plalafox z resztkami armii aragońskiej cofał się ku Saragossie, dokąd nasz korpus Moncey’a ślad w ślad za nim postępował. Przybywszy do Alagonu, zatrzy-
- ↑ Bitwa pod Burgos (7 listopada 1808).
- ↑ Nicolas Jean de Dieu Soult (1769-1851).
- ↑ Jean-Baptiste Bessières (1768-1813).
- ↑ Bitwa pod Espinozą.
- ↑ François Joseph Lefebvre (1755-1820).
- ↑ Claude Victor-Perrin (1764-1841).
- ↑ Joaquín Blake y Joyes (1759-1827).
- ↑ Jean Lannes (1769-1809).
- ↑ Bon Adrien Jeannot de Moncey (1754-1842).
- ↑ Bitwa pod Tudelą (23 listopada 1808).
- ↑ Francisco Javier Castaños Aragorri Urioste y Olavide (1758-1852).
- ↑ José de Palafox y Melzi (1776-1847).