Strona:PL Znaczenie całkowitego zaćmienia słonecznego 032.jpg

ćmieniu, z zagaśnieniem ostatniego skrawku słońca, aureola światła występuje najprzód od strony jego wschodniéj, naostatku przez tarcz księżyca zakrytéj. Po stronie przeciwnéj występują z poza téj tarczy, u spodu i u wierzchu, jedynie wyżyny atmosfery słonecznéj w kolorze różowym, i dopiero kiedy zaćmienie ustępuje i zaczyna zakrywać protuberancye na wschodzie, poczyna się także pokazywać aureola i gloria od strony zachodniéj.
 Obserwacye tego pięknego fenomenu ograniczają się dotąd na zbyt małéj liczbie zaćmień całkowitych krótko-trwałych, dla tego pożądane i ciekawe będą spostrzeżenia protuberancyi światła w nadchodzącem 6 ½ minuty długiém zaćmieniu słoneczném. Fotografia nie omieszka zdjąć z nich dokładne obrazy.
 Fotografia od niejakiego czasu nader wydoskonalona, mianowicie w czułości na działanie promieni światła, by też najsłabszych, stała się, jako taka, nieodzowną potrzebą przy obserwacych astronomicznych. Światło jest pełne złudzeń dla oka ludzkiego, ale samo siebie nie łudzi, i dla tego z zupełną rzeczywistością i prawdą przedstawia się na obrazie fotograficznym, który ono samo rysuje.
 Fotografia nietylko zdejmuje dokładny obraz chwilowego stanu tarczy słońca i księżyca we wszystkich odcieniach rozlanego na nich światła, nietylko utrwala go i daje możność porównania z obrazami poprzednio, lub następnie zdjętémi; — ale, co większa, wskazuje na obrazie, przez większą lub mniejszą jasność jego partyi pojedyńczych, większą lub mniejszą napiętość światła, nierównie pod tym względem, tak na słońcu, jak na księżycu rozdzielonego. Co fotometrya już była okazała, sprawdziła zupełnie fotografia, że u obwodów tarczy tak słonecznéj, jak księżycowéj, światło daleko mniéj jest intenzywne, niż ku środkowi. Arago podaje różnicę napiętości na ¹/₄₀, inni, jak Faye, większą jeszcze przyjmują.
 Obraz fotograficzny, zdjęty z księżyca, lub słońca, uważany przez soczewkę stereoskopową, odsłania jak najdokładniéj kulisty kształt ciała niebieskiego i rozpołożone na jego półkuli wzniesienia i wklęsłości. Bo co się z kuli na płaszczyznie promieniami światła, wedle najściślejszych praw projekcyi i perspektywy rysowało, to naodwrót wraca do formy