Ta strona została uwierzytelniona.
A gdy wreszcie z klęczek wstali,
znów serdecznie się ściskali
i pokładli się zkolei
pełni szczęścia i nadziei.
Cyt... usnęła majstrów para,
Słychać jeno tyk zegara.
Strona:PL Zofia Rogoszówna - Dzieci pana majstra.djvu/152
