Strona:PL Zola - Człowiek zwierzę. T. 1.djvu/83

słowem, oddaliła się znikła w ciemnościach, gwałtownie dysząc, jakby szlochając.
 Niebawem zawiadowca stacji już był miejscu z Misardem i dwoma oficjalistami.
 On również stwierdził tożsamość: rzeczywiście był to prezes Grandmorrin, którego widywał, jak wysiadał na jego stacji za każdym razem, gdy jechał do siostry swej pani Bonnehon w Doinville.
 Ciało mogło pozostać na miejscu, gdzie upadło kazał je tylko przykryć płaszczem, który jeden z oficjalistów przyniósł.
 Jeden z urzędników otrzymał rozkaz, ażeby pociągiem z Barentin o godzinie jedenastej pojechał zawiadomić prokuratora w Rouen.
 Ale nie można się było spodziewać go wcześniej niż przed godziną szóstą zrana, bo miał przy wieźć z sobą sędziego śledczego, sekretarza trybunału i lekarza.
 Zawiadowca stacji tymczasem postawił straż przy nieboszczyku: podczas całej nocy luzowano się ciągle pilnował jeden człowiek z latarnią.
 A Jakób, zanim postanowił iść się położyć w jakiej szopie na stacji Barentin, skąd miał Odjechać do Hawru dopiero o godzinie siódmej minut dwadzieścia, stał jeszcze wciąż nieruchomy, zadumany.
 Potem myśl o sędziu śledczym, którego oczekiwano, przestraszyła go jakgdyby był wspólnikiem zbrodni.
 Co ma powiedzieć, co widział w przelocie pociągu?
 Z początku zamierzył mówić, ponieważ o siebie nie potrzebował się zgoła lękać.
 Jego obowiązek w tym względzie nie ulegał zresztą wątpliwości.