Strona:PL Zola - Lourdes.djvu/566

w rozdzielaniu jałmużn. Podczas choroby proboszcza Peyramale, uzyskał oddzielenie władzy parafialnej od nabytej przez biskupstwo groty w Lourdes; biskup polecił mu zarząd i administracyę nad grotą i należącemi do niej gruntami, osiadł więc w jej pobliżu wraz z kilku ojcami z zakonu pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia, zostawszy mianowanym z łaski biskupa, ich przełożonym.
 Rozpoczęła się teraz walka, walka ukryta, zajadła i śmiertelna, jak się to zdarza czasami pod płaszczykiem dyscypliny kościelnej. Jako pozorną przyczynę oddzielenia groty od parafii, przyjęto potrzebę wzniesienia nowego, olbrzymiego kościoła, mogącego pomieścić zbiegające się do Lourdes tłumy pątników. Nie zważano iż taką właśnie była myśl proboszcza Peyramale, który pragnął być wykonawcą rozkazu, wydanego mu przez N. Pannę za pośrednictwem Bernadetty. Wszak rzekła Ona: „Niechaj do kościoła mojego narody nadciągają procesyą“. W marzeniach swoich proboszcz widział ciągnące procesye z miasta, z progów parafialnego kościoła ku grocie, a wieczorem, po skończonych modłach, procesya wracać powinna była w tymże samym porządku z powrotem do Lourdes, tak wreszcie było z samego początku. Na punkt centralny zbierać się mających pątników, proboszcz marzył o kościele kolosalnych rozmiarów. Z zamiłowaniem wznosiciela gmachów, widział on jakby na