Strona:PL Zola - Płodność.djvu/565

A dopiero o powiedziała mi, że nie odczuwa już żadnego bólu.
 — Więc dlaczegóż ona płacze?...
 Mateusz nie zaraz odpowiedział a wreszcie rzekł ze wzruszeniem;
 — Bo dopiero na chwilę przed mojem przyjściem została uwiadomioną, że jeżeli wyjdzie za mąż, to nigdy nie będzie miała dzieci.
 Serafina z osłupieniem spojrzała na chorą dziewczynę o nieładnej twarzy i wątłem, bladnem ciele.
 — Jakto? więc to dlatego?... Więc ona tego żałuje?...
 Mateusz odwrócił się w stronę Serafiny i patrząc jej prosto w oczy, rzekł z powagą, powstrzymującą wybuch jej ironicznego śmiechu:
 — Tak. Okazuje się, że nawet pomiędzy najbiedniejszemi dziewczynami są kobiety o zdrowych pojęciach i że myśl, iż nigdy nie będą matkami, doprowadza je do rozpaczy.
 Serafina zbliżyła się do łóżka Cecylii i pochyliwszy się nad nią, zaczęła ją uspokajać i pocieszać, pragnęła bowiem zadać jej kilka pytań.
 Chora starała się opanować, przestała szlochać i odgarnęła z zapłakanej twarzy, kosmyki splątanych włosów.
 — Więc już nic ciebie nie boli, moje drogie dziecko?...
 — Nie, proszę pani, nic mnie nie boli.
 — Ale bardzo cierpiałaś podczas operacyi?...