Strona:PL Zola - Pieniądz.djvu/304

ciem buletyn giełdowy, o którego treści chciał się dowiedzieć przed innymi.
 — Słuchaj-no, Dejoie, czy to pan Jantrou przyszedł przed chwilą?
 — Tak, proszę pana.
 Młody człowiek zawahał się chwilę, chmura poważnej troski zasępiła mu czoło. W trudnych początkach szczęśliwego pożycia małżeńskiego dawne długi trapiły go srodze i chociaż szczęśliwym trafem znalazł ten dziennik, w którym mógł pomieszczać swoje artykuły, niedostatek czuć się dawał w domu, tembardziej że nałożono mu areszt na pensyę, a dziś — jakby na domiar złego — musiał płacić nowy weksel pod grozą zajęcia mebli przez komornika. Dwa razy już bezskutecznie udawał się z prośbą o zaliczkę do redaktora, lecz ten odmawiał stanowczo, wymawiając się aresztem położonym na pensyę.
 Po chwili wahania, zdecydował się jednak i zmierzał już ku drzwiom, gdy woźny dodał:
 — Ale, proszę pana, pan redaktor nie jest sam.
 — Któż tam jest?
 — Pan redaktor przyszedł tu z panem Saccardem i pan Saccard powiedział mi najwyraźniej, abym nie wpuszczał nikogo oprócz pana Hureta, na którego czeka.
 Jordan odetchnął swobodniej, zadowolony z tej przymusowej zwłoki, bo każda prośba o pieniądze sprawiała mu niewypowiedzianą przykrość.