Strona:PL Zola - Prawda. T. 1.djvu/81

spóźniony, spokojny powrót i to okropne przebudzenie nazajutrz rano.
 Korzystając ze sposobności, Marek zadał kilka pytań:
 — Nie spotkałeś nikogo na drodze? Nikt cię nie widział o godzinie, którą wskazałeś?
 — Nie! Nie spotkałem nikogo i myślę, że nikt mię nie widział w powrocie. O tej porze Maillebois jest zupełnie puste.
 Zamilkli na chwilę.
 — Jeżeli nie wracałeś koleją, to nie zużytkowałeś pewno powrotnego biletu. Czy masz go jeszcze?
 — Nie! Taka mię złość ogarnęła, gdy pociąg odszedł mi z przed nosa, że rzuciłem bilet na dziedziniec dworca i postanowiłem wrócić piechotą.
 Znowu zapanowało milczenie a Simon spojrzał bacznie na przyjaciela.
 — Dlaczego zapytujesz mię o to?
 Marek wziął go znowu serdecznie za ręce i trzymał je tak przez chwilę. Zdecydowany był uprzedzić go o niebezpieczeństwie, powiedzieć mu wszystko.
 — Doprawdy, żałuję, że nikt cię nie widział a jeszcze więcej żałuję, że nie zachowałeś swego biletu powrotnego. Tyle przecież na świecie ludzi głupich i złych. Rozpuszczają wieści, że policya odkryła u ciebie dowody obciążające, egzemplarze wzoru pisma, podpisanego tym samym znakiem. Mignota zadziwił jakoby głęboki sen, w jakim za-