Wychodząc z Plassans przez bramę Rzymską, która leży w południowej części miasta, mamy po prawej stronie gościńca nicejskiego, po za pierwszemi domami przedmieścia, jakiś grunt nieoznaczony, noszący nazwę równiny świętego Mittra.
Równina św. Mittra stanowi czworobok podłużny, dość obszerny, ciągnący się wzdłuż chodnika drogi i od niej odgraniczony pasmem wydeptanej trawy. Prawy bok jego tworzą domy, uliczki bez wyjścia, z lewego zaś, jakoteż i w głębi wznoszą się dwie ściany muru, mchem porosłego, po nad którym górują gałęzie drzew morwowych, należących do znacznej posiadłości Jas-Meiffren, do której wejście znajduje się poniżej z przedmieścia. Równina z trzech stron zamknięta, jak widzimy, nieprowadzi nigdzie, chodzą też po niej tylko osoby używające przechadzki.
Dawnemi czasy był to cmentarz pod wezwaniem św. Mittra, bardzo poważanego w Prowancyi. Starzy mieszczanie w roku 1851 pamiętali jeszcze stojące mury cmentarza, który długie lata był
