Ta strona została uwierzytelniona.
— 27 —
I tak daléj i tak wszędzie,
Od kolebki urodzenia,
Aż do trumny zapomnienia,
Wir trosk sercem miotać będzie!
Aż przepadnie wszystko razem,
Wszystko zginie — a na skale
Drzymać będą tylko fale
Wieczności obrazem!
