Ta strona została przepisana.
Masynissa.
Nic mu nie będzie — przeszedł i już zniknął w przysionku.
— Gladiatorowie usiedli na schodach, a motłoch jak znużone morze liże stopy gmachu. — Ho! Verresie.
Verres.
Jestem.
Masynissa.
Wielu masz ludzi pod sobą?
Verres.
Syn Amfilocha powierzył mi niewolników z Sycyjonu i rotę Germanów co od legii Cysalpińskiej zbiegła do nas wczoraj.
Masynissa.
Jak tylko wejdzie Hesperus[1], ruszysz z nimi ku Samnickiej bramie. — Tam czekaj aż słup ognisty wzbije się z wierzchołków, na których rozmawiamy, a wtedy zaczynaj od willi Rupiliusa i pożar rozpuszczając w lewo zmierzaj zawsze ku forum.
Verres.
Polegaj na mnie jak na Katylinie!
Masynissa.
Ach! ufam staremu patrycyuszowi, że puhar zemsty wychyli aż do dna.
Verres.
I znów napełni do brzegów.
Masynissa.
Alboinie!
Alboin.
Czego żąda syn pustyni?
Masynissa.
Ojciec raczej — gdzie twoi Herule?
- ↑ Gwiazda wieczorna, Venera.
