Ta strona została przepisana.
Inna część pałacu Cezarów. — Podłużne Atrium z sadzawką pośrodku. — Mozaiki, freski wystawujące Faunów, Satyrów, Nimfy. — Na słupach jaspisowych kamienne żółwie, skorpiony, krokodyle. — Wzdłuż ścian posągi Wenery i Bachusa. — Tu i owdzie grona dworzan, — pretorianów, — tanecznic, — muzykantów, — karłów. — EUTYCHIAN, prefekt pretorium. — RUPILIUS. — EUBULLUS, jego parasyty.
Eutychian.
Evoe Bachche! dla tego nic mi nie będzie, bo cóż zdoła Cezara oderwać odemnie — jednak takich gości wcale mi nie potrzeba na dworze — i dzisiaj Imperator chce go widzieć — i dzisiaj kazał mi tu czekać na niego.
Rupilius.
Pół‑bogom podobny Eutychianie.
Eutychian.
Mów pół‑boski. — Imperator jest całym bogiem — ja zaś po Imperatorze pierwszy.
Rupilius.
A więc pół‑boski Eutychianie, pozbawmy go wierzchniego światła. Niechaj dulces moriens reminiscitur Argos![1]
Eutychian.
Evoe — tylko mi nie przywódź wierszy Marona. — Nasi starzy za Augusta nie pojmowali sztuki.
(Zamyśla się.)
Rupilius.
Nie mieli wyobrażenia o sztuce.
Eubullus.
Nic zgoła się nie domyślali co to poezya!
Rupilius.
Bez żadnej wyobraźni.
Eubullus.
Mniej jak bez żadnej.
- ↑ Cytacya z Eneidy. „Niech słodkie umierając wspomina Argos.“
