We Florencyi, w pałacu księcia S***, jest obraz Galearo Pesąuieri, sławnego w średnich wiekach przywiązaniem do Rzeczypospolitej Florenckiej i wieloma nieszczęściami. Nieustraszony w boju i w burzliwych radach owych czasów, naraził się nieraz nieprzyjaciołom i musiał kryć się i uciekać; aż znowu za wzmocnieniem się własnego stronnictwa mógł się ukazać i działać. Żarliwy obrońca przywilejów ludu, choć sam był ze znakomitej rodziny, częste miewał zatargi z arystokracyą i nieraz pokazał się nieubłaganym w zemście. Uległ wreszcie zwykłemu losowi tych, którzy w publicznych zamieszaniach stają na czele stronnictw, bo są w sile wieku: zginął od trucizny. Twarz jego odbiła ogień duszy niezgiętej, miłości wolności, i coś słodkiego w tajniach serca, które, zwiększając wyraz oczu, z ponurego na tęskny zamienia. Ubiór jest prosty i bez haftów, koloru ciemnego, z łańcuchem srebrnym na szyi; na głowie ma czapkę okrągłą bez piór z sprzączką stalową; na piersiach kolczugę i sztylet u boku. Prawą ręką opiera się na marmurowym stole, a drugą ciśnie czoło, jakby dla ulgi chciał boleść w głąb zatłoczyć. Pod obrazem, na filarze parteru, tabliczki z perłowej macicy, oprawne w ozdoby gotyckie ze złota, z początkowemi literami jego imienia; w ich środku zachowany jest dotąd długi napis, który starałem się wiernie przetłómaczyć.
- ↑ Napisane w r. 1831, i ofiarowane Konstantemu Gaszyńskiemu na pamiątkę.
