Ta strona została uwierzytelniona.
|
| ||
| 24 IV — | na mszy żałobnej za A. Nourrita gra na org. w kościele Notre Dame du Mont w Marsylii | |
| 26(?) IV — | G. Sand do C. Marliani: „Jego dobroć, czułość i cierpliwość niepokoją... jest to istota zbyt subtelna, zbyt niezwykła i zbyt doskonała, by żyć długo” | |
| 3-18 V — | wycieczka morzem i pobyt w Genui | |
| 22 V-1 VI — | z Marsylii przez Arles do Nohant | |
| 1 VI-10 X — | pobyt w siedzibie G. Sand w Nohant (koło La Châtre, 300 km od Paryża); powolna rekonwalescencja; komponuje Nokturn G-dur z op. 37, 3 pozostałe Mazurki z op. 41; pracuje nad wykończeniem Ballady F-dur, Scherza cis-moll i Sonaty b-moll | |
| 8 VIII — | do Fontany: „Ja tu piszę Sonatę si b mineur, w której będzie marsz, co znasz. Jest Allegro, potem Scherzo mi b mineur, marsz i finałek niedługi [...] lewa ręka unisono z prawą ogadują po marszu” | |
| VIII — | studiuje i koryguje paryską edycję Das Wohltemperierte Klavier Bacha | |
| VIII/IX — | ukazują się Preludia op. 28; R. Schumann w recenzji: „najśmielszy, najdumniejszy duch poetycki naszej doby” | |
| X — | powrót do Paryża na nowe mieszkanie: rue Tronchet 5; G. Sand przenosi się na pobliską Pigalle 16; związek utrzymywany w tajemnicy | |
| X — | wśród uczniów: G. Mathias (do 1843/44?) i F. Müller-Streicher (do 1841): „pewnego dnia zagrał mi z pamięci 14 preludiów i fug Bacha” | |
| ok. 15 X — | I. Moscheles: „nie używa przyjętych przez szkołę niemiecką efektów orkiestrowych, postępuje jak śpiewak, zajęty wyrażaniem uczuć” | |
| 29 X — | koncertuje na dworze król. w Saint Cloud, wspólnie z I. Moschelesem | |
| — | komponuje do Méthode des méthodes I. Moschelesa 3 etiudy; ponadto Impromptu Fis-dur op. 36 | |
| 1 XII — | G. Sand publikuje w „Revue des deux Mondes” napisany w Marsylii Essai sur le drame fantastique. Goethe, Byron, Mickiewicz | |
| 1840 | — | cały rok przebywa w Paryżu z G. Sand i w kręgu jej przyjaciół; E. Delacroix rysuje słynną karykaturę Ch.; z G. Sand chodzi na wykłady Mickiewicza w Collège de France |
| 27 VI — | gra u A. de Custine’a w St. Gratien podczas jednego z licznych wypadów na wieś podparyską | |
| 2 VII — | znowu gra u de Custine’a; G. Sand szkicuje portret podwójny: Ch. i E. Delacroix | |
| 26 VII — | z G. Sand na próbie Symphonie funèbre et triomphale H. Berlioza | |
| 4 IX — | brutalna akcja policji wobec robotników w Paryżu; G. Sand: „ci panowie mordowali na prawo i lewo, żeby nie stracić wprawy. Chopin, który niczemu nie wierzył, zdobył wreszcie pewność i dowody” | |
| — | ukazują się: Sonata b-moll oraz opusy 36-42 | |
| X/XI — | R. Schumann w dzienniku: „Ukazała się nowa Ballada [F-dur] Ch.; jest mnie poświęcona, co mi więcej sprawia radości niż gdybym był dostał order od jakiegoś władcy” | |
| 12 XII — | z G. Sand na próbie Requiem Mozarta | |
| Lata azylu (Paryż-Nohant) 1841-46 | ||
| 1841 | 15 I — | zaczyna się ukazywać Un hiver au midi de l’Europe, reportaż G. Sand z pobytu na Majorce |
| 20 IV — | H. Heine w Lutèce: „przy Liszcie odpadają wszyscy pianiści z wyjątkiem jedynego: Chopina, Rafaela fortepianu” | |
| 26 IV — | w Sali Pleyela recital Ch. („Koncert majorkański") ze współudziałem H. Ernsta (skrz.) i L. Damoreau-Cinti (śpiew); grał etiudy, preludia, nokturny, mazurki i Balladę F-dur — z wielkim sukcesem; wśród słuchaczy: Mickiewicz i Witwicki oraz „arystokracja krwi, pieniędzy, talentu i piękności” (Liszt) | |
| 2 V — | recenzja Liszta w „Gazette Musicale” pełna podziwu, ale powściągliwa; G. Sand do Châtirona: „w dwie godziny uderzeniem dwóch rąk [...] zapewnił sobie spokojne lato” | |
| 18 VI-4 XI — | lato w Nohant; gościem G. Sand jest również P. Viardot-Garcia, 1841-45 uczennica Ch. | |
| 24 VII — | ślub M. Wodzińskiej z J. Skarbkiem | |
| 11 VIII — | do Fontany: „temu kilka lat co innego mi się śniło, ale się nie wyśniło. I teraz śnię na jawie oszałki-opałki... teraz tak łagodny się czynię, jak dziecko w pieluchach” | |
