Strona:PWM Fitelberg Grzegorz 3.jpg

Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego, Cyganeria Pucciniego. Występował także za granicą, m.in. 1925 dał serię koncertów w Teatro Colón w Buenos Aires, 1929 wystawił opery Borodina, Musorgskiego i Rimskiego-Korsakowa w Opéra Privé de Paris, z którą odbył tournée po krajach Ameryki Łac. W l. 1934—39 zorganizował i prowadził Orkiestrę Symfoniczną PR w Warszawie. Oprócz stałych koncertów rad. występował z tym zespołem na koncertach publicznych w Warszawie i Krakowie (koncerty wawelskie w l. 1936—39), a także na Wystawie Światowej w Paryżu (1937), gdzie ork. zdobyła złoty medal. W listopadzie 1939 F. opuścił Warszawę i — w dram. okolicznościach, przez Wiedeń i Mediolan — udał się do Paryża. 1940 wystąpił tu kilkakrotnie oraz dał szereg koncertów w Bristolu (dla BBC), Londynie i Hadze na rzecz pol. ofiar wojny. W listopadzie 1940 wyjechał do Ameryki Pd.; 1940/41 był dyryg. w Teatro Colón w Buenos Aires. Lata 1942—45 spędził w USA, podejmując się różnych zajęć (instrumentowanie, dyrygowanie) i godząc się na artyst. kompromisy. „Dobre koncerty” — jak pisał 6 XI 1945 do S. Spiessa — miał jedynie w Montrealu, Toronto oraz w N. Jorku z W. Małcużyńskim i B. Hubermanem (Bach, Beethoven, Szymanowski). 1946 powrócił do Europy, gdzie rozwinął ożywioną działalność koncertową, zwł. w W. Brytanii, krajach niderl. i skandynawskich. W październiku 1946 w Krakowie poprowadził swój pierwszy koncert po powrocie do kraju (Epizod na maskaradzie Karłowicza, Koncert skrzypcowy Palestra, Harnasie Szymanowskiego). 1947 objął dyrekcję WOSPR w Katowicach. Z ork. tą występował również w Warszawie, Wrocławiu, Krakowie oraz w Czechosłowacji (1948), Rumunii i na Węgrzech (1950). W ostatnich latach współpracował ze swoim następcą, J. Krenzem. F. zajmował się także dydaktyką: 1927—30 prowadził klasę dyryg. i ork. w konserw. w Warszawie, 1950/51 był prof. PWSM w Katowicach. Do jego uczniów należeli m.in. M. Mierzejewski, M. Neuteich, O. Straszyński oraz K. Stryja. F. był kawalerem wielu orderów: Krzyża Ofic. Polonia Restituta (1928), Złotego Krzyża Zasługi (1932), Komandorii z Gwiazdą Polonia Restituta (1947), Sztandaru Pracy I klasy (1950). Posiadał ponadto Krzyż Kawal. Legii Honorowej, Krzyż Komand. Corona Italia oraz odznaczenia gr.,