Strona:PWM Stefani Jan 2.jpg

orkiestrze dworskiej cesarza Józefa II. W II 1779 wraz z in. muzykami czes. przybył do Warszawy, gdzie został zatrudniony jako kapelm. i koncertmistrz 9-osobowej „kapeli wiedeńskiej” na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. 1781 zespół wszedł w skład nowo powstałej orkiestry król.-teatr., w której J.S. grał w grupie pierwszych skrzypiec na pewno do 1787, a prawdopod. do rozwiązania zespołu w 1795, nast. nadal był wspierany z królewskiej kasy (w X 1797 otrzymał odprawę). Był także, z przerwami, do końca życia kapelm. w katedrze św. Jana; sporadycznie prowadził chóry in. kościołów w Warszawie. Od poł. lat 90. okazjonalnie dyrygował w Teatrze Narodowym w Warszawie, a 1799–1818 był pierwszym skrzypkiem w orkiestrze teatralnej.
Przed 1791 J. S. ożenił się z Fryderyką de Monter. Spośród jego dzieci dorosłości dożyło co najmniej sześcioro, w tym związani z muzyką: Kazimierz (1791–1811) i Jan Franciszek (1797–1826), skrzypkowie w tej samej ork. operowej, Eleonora (1802–1831), śpiewaczka operowa, oraz Józef Andrzej (zob. niżej). Wbrew informacjom podawanym w wielu źródłach córką J. S. nie była Karolina Stefani (Stephani), żyjąca w latach 1784–1803 śpiewaczka Teatru Narodowego. Jej ojciec — Johann Steffani (Stefani, Steffan, Steffani de Prague, Stephani), działający w prowadzonej przez J. S. „kapeli wiedeńskiej” fagocista, zmarł 31 V 1794 w Warszawie (stopień ewent. pokrewieństwa z J. S. nie jest znany), a matka, Barbara, w roku śmierci Karoliny była ponownie zamężna. J. S. został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (miejsce usytuowania grobu nie jest znane).