Strona:Pamiętnik Adama w raju.djvu/58

ną wdową na tym padole płaczu... Przesiądź się na to miejsce!
 — Dlaczego?
 — Tam okno otwarte. Przeciąg może cię zawiać!
 — O, ja uważam przeciągi za przesąd!
 — Nie mów tak... Lękam się o ciebie śmiertelnie!
 — Dziękuję ci, szczęście moje. Daj mi jeszcze kawałek ciasta...
 — Ani kaweczka! Niech ci się ani śni. Potrawy mączne powodują otyłość, a to strasznie odbija się na zdrowiu. Cóżbym poczęła bez ciebie?
 Wyjąłem papierosa.
 — Rzuć papierosa! Rzuć natychmiast! Czy już zapomniałeś, że masz płuca zajęte?
 — Ależ co znowu, jeden papieros...
 — Ani jednego! A ty dokąd idziesz? Na spacer? O, nie łaskawy panie! Racz pan włożyć jesionkę... W letnim palcie nie waż się pan...
 Zalałem się łzami i począłem okrywać jej ręce pocałunkami.
 — Droga! Tyś — Mont Blanc dobroci!!
 Zaśmiała się wstydliwie:
 — Głuptasku... Tak zaraz Mont Blanc! Wiecznie przesadzasz...
 Nieraz zadawałem sobie pytanie:
 — Czem i kiedy się jej odwdzięczę! W jaki sposób udowodnię jej, że w mej piersi żywie serce, istotnie rozumiejące dobroć i głębokie uczucie ludz-

54