Rzymian, XII: Nie płaćcie nikomu złem za złe; a Eccl., XXVIII: Ten, kto się chce mścić, ściąga na siebie pomstę Boga, i grzechy jego nie będą zapomniane. Nie licząc wszystkiego, co powiedziane jest w Ewangelii o przebaczeniu uraz, np. w VI i XVIII rozdziale św. Mateusza.
— Zaiste, Ojcze, jeżeli po tem wszystkiem powiada co innego niż Pismo św., to nie przez nieświadomość. Do jakiegoż tedy dochodzi wniosku?
— Oto, rzekł. Z wszystkich tych rzeczy wynika, iż szlachcic może natychmiast ścigać tego kto go obraził: nie z intencyą płacenia złem za złe, ale zachowania swego honoru: non ut malum pro malo reddat, sed ut conservet honorem.
Widzisz jak oni pilnie zabraniają intencyi płacenia złem za złe, ponieważ Pismo św. to potępia? Nigdy tego nie ścierpieli: Patrz Lezyusza[1], de Just., lib. II, cap. IX, dis. 12, num. 79: Temu, który otrzymał policzek, nie wolno mieć intencyi zemszczenia się; ale może mieć intencyę uniknięcia hańby, i w tym celu bezzwłocznego odparcia zniewagi, nawet mieczem: ETIAM CUM GLADIO. Tak dalece nie znosimy aby ktoś miał zamiar mszczenia się na nieprzyjacielu, iż Ojcowie nasi nie pozwalają nawet
- ↑ Leon Lessius, jezuita w Antwerpii (1554—1623).
