O. Sanchez, byle to nie szkodziło zdrowiu, jako iż wolno jest naturalnemu apetytowi zadość czynić swoim skłonnościom: An comedere et bibere usque ad satietatem absque necessitate ob solam voluptatem, sit peccatum? Cum Sanctio negative respondeo, modo non obsit valetudini: quia licite potest appetitus naturalis suis actibus frui.
— Och, mój Ojcze! rzekłem, oto najbardziej znamienny ustęp i najwymowniejsza zasada całej waszej moralności; i zaiste można zeń wyciągnąć bardzo dogodne konkluzye. Jakto! zatem obżarstwo nie jest nawet grzechem powszednim?
— Nie, odparł, w ten sposób jak powiadam; ale byłoby grzechem powszednim, wedle Eskobara, n. 56, gdyby ktoś, bez żadnej potrzeby, opchał się jadłem i napojem aż do wymiotów: Si quis usque ad vomitum ingurgitet.
To wystarczy w tym przedmiocie; obecnie chcę ci wspomnieć o ułatwieniach które wprowadziliśmy dla uniknięcia grzechów w rozmowie i stosunkach światowych. Jedną z najkłopotliwszych rzeczy bywa tu uniknąć kłamstwa, zwłaszcza kiedyby się chciało wmówić rzecz fałszywą. Tutaj oddaje cudowne usługi nauka nasza o dwuznacznikach, wedle której wolno jest posługiwać się terminami dwuwykładnymi, pozwalając je rozumieć w innem znaczeniu niż się je rozumie sa-
Strona:Pascal - Prowincjałki.djvu/210
Ta strona została przepisana.
