Strona:Pascal - Prowincjałki.djvu/250

Videbunt justi, et timebunt, et super eum ridebunt. I Hiob powiada tak samo: Innocens subsannabit eos.
 Zwłaszcza godnem uwagi w tej mierze jest, iż, w pierwszem odezwaniu Boga do człowieka od czasu jego upadku, znajdują się słowa pełne szyderstwa i gryzącej ironii, wedle zdania Ojców Kościoła. Skoro bowiem Adam, pod wpływem poduszczeń złego ducha iż będzie podobny Bogu, popadł w nieposłuszeństwo, widzimy w Piśmie św., iż Bóg za karę uczynił go podległym śmierci; i, doprowadziwszy go do tej nędzy będącej następstwem jego grzechu, szydzi zeń i z jego stanu temi kąśliwemi słowy: Oto człowiek, który stał się podobny nam: Ecce Adam quasi unus ex nobis. W czem mieści się krwawa i dotkliwa ironia, którą Bóg przypiekał go żywo, wedle św. Chryzostoma i wykładaczy. Adam, powiada Rupert, zasłużył aby go smagano taką ironią; dawała mu ona o wiele żywiej odczuć jego szaleństwo, niż jakieś poważne wyrażenie. Hugo de Saint-Victor, rzekłszy to samo, dodaje: iż zasłużył na tę ironię swoją głupią łatwowiernością, i że ten rodzaj szyderstwa jest aktem sprawiedliwości, skoro ten, kogo ono dotyka, jest go wart.
 Widzicie tedy, moi Ojcowie, iż szyderstwo bardziej się niekiedy nadaje aby ludzi otrzeźwić z ich szaleństwa, i że jest wówczas aktem sprawiedliwości; ponieważ, jak mówi Jeremiasz, czyny tych, którzy błądzą, godne sa pośmiewiska z powodu swej