Strona:Pascal - Prowincjałki.djvu/407

go i zbadawszy, potępiono go jako zawierający herezyę monotelitów, i spalono w tym charakterze na pełnem zgromadzeniu wraz z innemi pismami tych heretyków. I cały Kościół przyjął ten wyrok z takim szacunkiem i jednomyślnością, iż potwierdziły go później dwa sobory powszechne, a także dwaj papieże, Leon X i Adryan II, który żył w dwieście lat potem; i nikt nie zamącił tej tak powszechnej i spokojnej zgody przez siedm lub ośm wieków. Mimo to, kilku autorów w ostatnich czasach, między innymi kardynał Belarmin, nie poczuwali się do popełnienia herezyi twierdząc, wbrew tylu papieżom i soborom, iż pisma Honoryusza wolne są od błędów których się w nich dopatrzono: ile że, powiada, wobec tego że sobory powszechne mogą błądzić w kwestyach faktu, można twierdzić z całą pewnością że sobór VI-ty omylił się co do tego faktu, i że, nie zrozumiawszy dobrze myśli pism Honoryusza, mylnie pomieścił tego papieża w rzędzie heretyków.
 Zauważ to dobrze, mój Ojcze: nie jest herezyą mówić że Honoryusz nie był heretykiem, mimo że wielu papieży i kilku soborów uznało go takim, i to po zbadaniu. Przechodzę teraz do naszej kwestyi i wzywam was, abyście swojej sprawy bronili najlepiej jak zdołacie. Cóż powiesz, mój Ojcze, aby pomówić swoich wrogów o herezyę? Iż papież Inocenty X oświadczył że Pięć Twierdzeń znajduje się w Janseniuszu? Jak ci się zdaje, mój Ojcze? Czy to nie jest kwestya