Strona:Paul Dahlke - Opowiadania buddhyjskie.djvu/142

 — Szacunku godzien — cóż mi z tego przyjdzie? Jakże mogę aż trzy lata czekać?! Czyż śmierć nie może przyjść jutro, a nawet i dzisiaj? Niezwłocznie pragnę ją pokonać, aby nakoniec mieć spokój.
 Wtedy stary uśmiechnął się znowu i rzekł:
 — Idź tedy do starca z góry.
 — Z jakiej góry? — spytał Gautama.
 — Z góry Meru.
 — W jaki sposób mogę się tam dostać?
 — Idź ciągle wzdłuż tego świętego Gangesu aż do miejsca, w którem rzeka z niebieskawo połyskującej rozpadliny lodowcowej wypływa. Tutaj to ujrzysz górę Meru.
 — Ale po czemże ją poznam?
 — Gdy ty ją ujrzysz, ona ujrzy ciebie.
 — A jakże mam poznać starca z góry?
 — Gdy on ciebie zobaczy, i ty go zobaczysz.
 Gautama podniósł się w milczeniu, aby z miejsca wędrówkę swą rozpocząć. Stary wołał atoli za nim:
 — Ale zapamiętaj sobie jeszcze to jedno, mój synu! Gdy miasta ludzkie poza sobą pozostawisz, znajdziesz się na obszernych pustyniach piaszczystych i na nieskończonych polach śniegowych. Tam nie wolno ci nosić czerwonej su-