Strona:Paul Dahlke - Opowiadania buddhyjskie.djvu/144

koronę z czaszek ludzkich, na szyi zaś naszyjnik z ludzkich czaszek. Z skóry słoniowej, pokrywającej plecy, spływały krople krwi.
 Gdy Gautama ujrzał wszystkich wiernych, leżących tam i trących czołem o ziemię, zapytał:
 — Kto to taki?
 Ludzie odparli na to:
 — Czyż nie znasz Mahakali, pana czasu, Wszechniszczyciela?
 — Czy Mahakala jest śmiercią?
 — Nie wiemy tego.
 — Czy Mahakala jest życiem?
 — Nie wiemy tego.
 — Dlaczego więc modlicie się do Mahakali?
 — Nie wiemy tego. Nasi ojcowie modlili się do niego — i ojcowie naszych ojców.
 Wtedy pomyślał sobie Gautama:
 — A toż ogłupiali głupcy. Głupców nie chcę — i poszedł dalej.
 Kiedy znowu przez wiele dni wędrował, doszedł do Hastinapura, miasta słoni. Tam panował gwałtowny monarcha, posiadający dwadzieścia tysięcy słoni bojowych i sto tysięcy wojowników. A mieszkańcy tego miasta przebywali pod ich osłoną w dostatku i bezpieczeństwie.
 Gdy tedy Gautama wszedł do miasta i ujrzał