Strona:Paul Dahlke - Opowiadania buddhyjskie.djvu/145

uwieńczone domy i słyszał wszędzie zabawy i tance, spytał, jakie to święto właśnie obchodzą. Zapytany odparł atoli:
 — Przybyszu — nasze święta wypadają codzień.
 Tymczasem drogą ciągnęło towarzystwo pięknie przystrojonych młodzieńców i dziewic. Gdy spostrzegli Gautamę, rzekli do niego:
 — Chodź z nami, przybyszu, do tego oto cieniu leśnego.
 Ale Gautama odparł:
 — Nie mogę ja iść do cieniu leśnego, nim pracy swej nie skończę.
 Wtedy rozśmieli się i pytali:
 — Jakąż masz pracę, biedaku?
 Gautama odpowiedział na to:
 — Idę ku górze Meru, aby tam śmierć pokonać.
 Słuchali tych słów ze zdumieniem i mówili do siebie:
 — Idzie ku górze Meru, aby tam śmierć pokonać.
 — A cóż ciebie śmierć obchodzi? Poco chcesz ją pokonywać?
 — Ponieważ pragnę śmierci, ponieważ lgnę do niej, przeto dlatego chcę ją pokonać. Wszel-