Strona:Paul Dahlke - Opowiadania buddhyjskie.djvu/52

duje się zupełnie w naszej mocy i może być bez obawy ze wszystkich stron oglądane.
 — Czy masz sztylet przy sobie?
 — Oczywiście, Panie. Wszak jestem szlachcicem.
 — Co robiłeś o tej godzinie na ulicy?
 Szlachcic milczał.
 — Czyś nie miał przy sobie służącego?
 — Nie, Panie.
 — Dlaczego szedłeś bez służącego?
 — Posłałem go do domu, Panie.
 — Dlaczego?
 Szlachcic milczał.
 — No, to ja ci powiem: Ponieważ szedłeś na sprzysiężenie, albo szedłeś stamtąd.
 — Na wszystko, co jest świętego! mylisz się. Panie.
 — A więc gdzie byłeś, kiedy cię pojmano?
 Szlachcic milczał znowu. Byłby się raczej pozwolił żywcem na kawałki posiekać, niżby się miał przyznać, że i siebie samego i żonę swą pohańbił. Wskutek tego więc został odprowadzony, a następnego ranka zawieziony do silnej twierdzy pomiędzy Manadalay a Bhamo, dokąd odsyłano wszystkich przestępców politycznych, a której-to twierdzy komendant odzna-