Ta strona została skorygowana.
wszystko preciwko nam —
i ziem i zwierz!...
Czy znów w tułaczkę iść — — o, gdzież?
na jaki świata kraj
z tą ręką nagą —
do jakich leż?
O, straznyś, Adonai!...
ABEL [do ojca)
Porzućcie rozpacz... Mówię wam
tu już zostajmy, wśród tych pól,
my tu zwyciężym...
ADAM.
Co? ten ból,
zawistny los, udrękę?
ABEL.
Wszystko, co przeciw nam!
Na zwierza namy łuk,
lub zwabim w dołów paść..
Posłysz! wszak władzi my
tych ziem. My w swą rękę
uchwicić musim panowania
wszechwładny ster...
Zlecił nam Bóg
ten świat — nam rządzić, a nie paść!
