Ta strona została przepisana.
DARJA.
Gdybyś był słyszał, mój panie,
Naszą, rozmowę tajemną,
I moje szczere wyznanie,
To zamiast rozmawiać ze mną
Wolałbyś gdzie w oddaleniu
Być pogrzebanym w milczeniu.
KRISANTO.
Cóż to było?
DARJA.
Już nie pomnę;
Myśl to którą w duszy noszę,
Postanowienie niezłomne,
Rzucone śmiało i dumnie.
KRISANTO.
Niechże wiem, powtórz mi, proszę.
DARJA.
Że ten tylko, ten jedynie
W sercu mojem nie zaginie,
Kto umrze z miłości ku mnie.
KRISANTO.
A temu, który tak skona,
Miłość twoja zapewniona?
