Julja jest wysoką chudą dzieweczką, pozbawioną wybujałych kształtów, ale zbudowaną całkiem proporcjonalnie. Posiada smukłe ramiona i łydki, ale zato ma zupełnie wiotką kibić, skutkiem czego nie braknie jej „figury“, o ile tylko trzymałaby się lepiej, niż to jest jej zwyczajem. Jej twarzyczka jest poniekąd niemożliwa, gdy chce wyrazić powagę. Mianowicie sterczy na niej nosek, który skutkiem swej barokowej budowy psuje każdy uroczysty wyraz. Nadto fatalne jest, że jej usta z natury przeznaczone są do tego, aby były nieco rozwarte. Tedy, gdy górna warga stara się w poszukiwaniu czcigodnej powagi spotkać się z dolną wargą, całe oblicze przyjmuje wyraz nieco smętnie-cielęcy.
Wszelako twarz Julji upiększa się niezmiernie w przeciwnym wypadku — przez uśmiech, W dobrym nastroju górna warga zajmuje właściwe stanowisko; ukazują się ładne duże białe ząbki i nawet nos pasuje nieźle do tego zespołu,. Nadewszystko zaś są stworzone do uśmiechu jej piwne oczy. Mrużą się one, gdy twarzyczka fałduje się zlekka uśmiechem, i wyglądają ze swoich kryjówek poufnie, acz nieco łobuzersko. Gdy Julja stanie sobie z tem uśmiechniętem obliczem,
Strona:Peter Nansen - Niebezpieczna miłość T. 1.djvu/37
Ta strona została przepisana.