Strona:Peter Nansen - Niebezpieczna miłość T. 2.djvu/38

obwinięto w coś dzwonek, aby nie przeszkadzał choremu.
 Od wewnątrz dały się słyszeć kroki; jakaś obca wysoka, poważna z wyglądu kobieta otworzyła mi drzwi. Jeszcze, zanim odezwałam się, odgadła moje pytanie, gdyż rzekła spiesznie:
 — Pan Mőrck jest bardzo chory.
 Dzięki Bogu, zatem żyje!
 Dama wyjaśniła dalej:
 — Jest to dyfteryt — zachorował onegdaj. (Przedonegdaj byłam u niego). — Lekarz sądzi, że bezpośredniego niebezpieczeństwa niema.
 Patrzyła tak, jakby wskazywała mi wzrokiem, że teraz winnam już odejść. Mimo że było to beznadziejne, zadałam pytanie, czy nie mogłabym zobaczyć się z chorym.
 — Nie, proszę pani — to niemożliwe. Doktór nakazał absolutny spokój. Zresztą choroba jest zaraźliwa!
 — To mi wszystko jedno! Proszę — pozwól mi pani spojrzeć tylko na niego!
 Na ten raz kobieta spojrzała na mnie przychylnie.
 — Niestety, to niemożliwe. Panienka jest pewnie narzeczoną pana Mőrcka.
 Czułam, że krew uderzyła mi do głowy, rozpaliła twarz.