Strona:Pieśni Kabira.djvu/124

Ta strona została uwierzytelniona.
XLIX

To, co ty widzisz, nie istnieje wcale,
A tego co jest, ja znowu nazwać nie umiem.
Czego sam nie ujrzałeś, temu nie zechciej uwierzyć.
Napróżno będę mówił, nie zgodzisz się na nie.
Roztropny poznaje przy słów pomocy,
Głupiec stoi bezradnie i oczy wytrzeszcza.