Strona:Pieśni Kabira.djvu/173

Ta strona została uwierzytelniona.

Na drugiem wybrzeżu stoi Przyjaciel —
Lecz myśli Twoje nie biegną ku Niemu;
Twą łódź rozbiły fale wzburzone,
Bez celu miotają kruchą łupiną.

Kabir powiada: „Rozważ, rozpamiętaj,
Gdzie przyjaciela, gdzie, ach gdzie odnajdziesz?
Samotny jesteś, wędrujesz samotnie —
I własnych czynów zażywasz owoce.“