Ta strona została uwierzytelniona.
LXXXIV
Jałmużnik żebrząc, chodzi po świecie.
Nie będą go prosić, aby mnie oświecił,
Bo jakżebym jałmużnę brał od jałmużnika —
I tak mnie obdarzy, chociaż prosić nie będę.
Kabir powiada: „Jestem Jego własnością,
Niech więc się stanie, to co stać się musi.“
