Ta strona została uwierzytelniona.
XXXI
Smutek napełnia moje dnie i noce i sen odpędza.
Tęsknię za moim Najdroższym i dom rodzicielski nie cieszy mnie więcej.
Otwarte są bramy niebios i odsłonięta świątynia.
Idę do mego Małżonka i u stóp Jego składam w ofierze duszę i ciało.
