Strona:Pieśni Kabira.djvu/97

Ta strona została uwierzytelniona.
XXXVI

O luba. zbudź się i nie śpij już więcej!
Minęła już noc, azali chcesz i dzień cały zmarnować?
Inne, które czuwały, klejnoty dostały w upominku.
Ale ty spałaś, o płocha niewiasto, i wszystko straciłaś.
Twój Najdroższy jest pełen mądrości, ale ty nierozsądna jesteś, o niewiasto!
Małżonkowi nigdy łoża nie słałaś,