Ta strona została uwierzytelniona.
Przed lud, przed lud,
Ze świata jasną smugą,
Ze szczęścią złotą strugą,
Wy, którym dany cud;
Potęgi wiedzy, mienia,
Przed lud, przed lud!
By krwawych nędz, zwątpienia,
Skończony został trud!
Do chat, do chat!
Gdzie chleb w popiele czarny,
Gdzie pracy pot ofiarny,
Gdzie w bólu zgięty brat
Krzyż dźwiga swój codzienny...
Do chat! do chat!
Tam nieśmy siew promienny,
W ten szary, biedny świat!
Przed lud! przed lud!
Z harf naszych pieśnią brzmiącą,
Z pochodnią światła lśniącą,
By pierzchły: grzech i głód...
By pierś rozegrzać skrzepłą,
I wieków otrząść brud,
Skrę światła rzućmy ciepłą,
W przyszłą potęgę — w lud.
Anna Neumanowa.
