Strona:Piekarnia i cukiernia wytworna i gospodarska.djvu/62

Ta strona została przepisana.
29. Sucharki zwyczajne.

Proporcya: 2½ f. mąki, 5 jaj, ½ f. pudru, 4 łuty drożdży, 2½ kwarty mleka. Pół kwarty mleka, 4 łuty drożdży, 1 f. mąki; zarobić rozczyn, niech wyrośnie. Pół funta pudru, 5 jaj całych, zagrzać na ogniu, wlać do rozczynu i wyrobić; dodać resztę mąki, uważając, żeby ciasto nie było za wolne, dobrze wyrobić, następnie wlać ½ f. masła sklarowanego, znów ciasto wyrabiać, aż się pęcherzyki zaczną pokazywać, wtenczas nakryć i postawić w cieple, niech wyrośnie; potem, podsypując stolnicę mąką, odrabiać długie wałki, które układać na blachę, a gdy podrosną, posmarować jajkiem i wstawić do gorącego pieca.
Po wyjęciu z pieca, gdy ciasto zupełnie ostygnie, pokroić w plastry nie bardzo grube, które układać płasko na blasze; wsadzić do gorącego pieca, a gdy się zarumienią, przewrócić na drugą stronę i znów przyrumienić w piecu.

30. Sucharki lukrowane.

Przygotować ciasto jak wyżej do sucharków zwyczajnych; uformować podłużne wałki, które po upieczeniu i ostudzeniu pokroić i zaraz smarować lukrem następującym: funt cukru miałkiego, przesianego ubić z 3-ma całemi jajami do białości — na małą ilość sucharków wystarczy ½ f. cukru i 1 duże lub 2 małe jaja. Tym lukrem smarować małym nożem sucharki, a ułożywszy je na blasze, wstawić do pieca