Strona:Pierre Choderlos de Laclos-Niebezpieczne związki.djvu/139

sama nałożyłaś? Czy nie byłoby godniejszem ciebie, twojej duszy szlachetnej i tkliwej, raczej użalić się nieszczęśliwego, który jest nim jedynie przez ciebie, niźli okrutnym i niesprawiedliwym zakazem pomnażać jeszcze jego męczarnie?
 Udajesz, iż lękasz się miłości, a nie chcesz widzieć, żeś ty jedynie sama sprawczynią nieszczęść, które jej zarzucasz. Och! bezwątpienia, uczucie to jest męką, gdy przedmiot, który je natchnął, sam go nie podziela; ale gdzież znaleść szczęście, jeśli wzajemna miłość dać go nie byłaby zdolną? Gdzież znaleść tkliwą przyjaźń, zaufanie słodkie i bez granic, ulgę w niedoli, bezmiary szczęścia, nadzieje czarowne, wspomnienia pełne rozkoszy, gdzież znaleść, mówię, to wszystko, jeżeli nie w miłości? Spotwarzasz ją ty, której ona u nóg składa wszystkie swoje skarby, bylebyś ich raczyła nie odtrącać; ja zaś, ja zapominam o własnych cierpieniach, aby ją bronić przed twemi oskarżeniami!
 Zmuszasz mnie, pani, również, bym bronił sam siebie; bowiem, podczas gdy ja trawię życie na ubóstwianiu cię, ty z góry już przypuszczasz, że jestem płochym i zmiennym; obracając przeciwko mnie moją własną otwartość, rozmyślnie mięszasz to czem byłem dawniej z tem czem jestem obecnie. Nienasycona tem, iż skazałaś mnie na mękę życia daleko od ciebie, dołączasz do tego okrutne szyderstwo, mówiąc mi o rozkoszach świata, gdy wiesz, jak bardzo na nie uczyniłaś mnie nieczułym. Nie wierzysz ani moim obietnicom, ani przysięgom: dobrze więc! jedno mi jeszsze wobec ciebie zostało świadectwo, którego przynajmniej nie będziesz mogła podejrzewać: twoje własne. Proszę cię zatem, pani, byś raczyła jeno z dobrą wiarą wejrzeć w samą siebie. Jeśli istotnie nie wierzysz w moją miłość, jeśli choć na chwilę wątpisz, iż sama jedna władasz w mojej duszy, jeśli nie jesteś pewna, żeś przykuła do siebie to serce, w istocie dotąd zbyt niestałe, godzę się ponieść ciężar tej omyłki; będę cierpiał, ale nie odwołam się od tego wyroku. Lecz, jeżeli przeciwnie,