Strona:Pierre Choderlos de Laclos-Niebezpieczne związki.djvu/238

strachu i alteracyi. Nie, abym sobie miała cośkolwiek do wyrzucenia; ale zawsze przykro jest niezmiernie dla kobiety uczciwej i przestrzegającej względów należnych płci swojej, ściągać na siebie uwagę publiczną. Niewiem co byłabym oddała, aby uniknąć tego nieszczęsnego wydarzenia; i dziś jeszcze nie wiem, czy nie namyślę się wyjechać na wieś, aby przeczekać tam, aż wszystko pójdzie w niepamięć. Oto co zaszło:
 Spotkałam kiedyś u marszałkowej de *** niejakiego pana de Prévan, którego znasz z pewnością z nazwiska i którego ja również znałam tylko w ten sposób. Bądź co bądź, spotkawszy go w tym domu, byłam uprawnioną, jak mniemam, przypuszczać, że liczy się do przyzwoitego towarzystwa. Posiada dość ujmującą powierzchowność i, o ile mogę sądzić, nie zbywa mu na sprycie. Przypadek zrządził, iż, nie mając ochoty siadać do gry, znalazłam się sama jedna w sąsiedztwie biskupa de *** i tego pana, podczas gdy całe towarzystwo zajęte było lancknechtem. Rozmawialiśmy we troje aż do chwili, gdy nas wezwano do stołu. Przy stole rozmowa toczyła się około jakiejś nowej sztuki; Prévan skorzystał ze sposobności, aby ofiarować swoją lożę marszałkowej, która przyjęła tę grzeczność; stanęło na tem, że i ja mam mieć miejsce w tej loży. Chodziło o ostatni Poniedziałek, zaś loża była do Komedyi. Ponieważ marszałkowa miała wieczerzać u mnie po teatrze, zaproponowałam temu panu, aby jej towarzyszył, i tak też się stało. Na trzeci dzień złożył mi wizytę, która odbyła się wedle przyjętych zwyczajów i bez żadnej nadzwyczajnej oznaki. Następnego dnia znów zjawił się u mnie rano, co mi się wydało nieco za swobodne; ale sądziłam, że zamiast mu to okazać przez chłodny sposób przyjęcia, lepiej mu dać jakąś grzecznością do poznania, że nie jesteśmy jeszcze z sobą tak zażyli, jak on o tem zdaje się rozumieć. W tym zamiarze posłałam mu tego samego dnia zaproszenie bardzo suche i bardzo ceremonialne na kolacyę, którą dawałam przedwczoraj. Nie odezwałam się do niego