Ta strona została przepisana.
ROZPRAWA WSTĘPNA.
| Und doch bleibt's immer und ewig, dasz der Theil von Literatur, der sich auf's Volk beziechet, vilksmäszig seyn musz, oder er ist klassische Luftblase; doch bleibt;s immer und ewig, dasz wenn wir kein Volk haben, wir kein Publikum, keine Nation, keine Sprache und Dichtkunst haben, die unser sey, sie in uns lebe und wirke. | |
| Herder. |
Gdyby ten zbiór był tak doskonały, jak go sobie mieć życzyłem, obejszłoby się zapewne bez wszelkiéj przemowy; przemawiałby on wtedy sam za sobą: gdy się zaś nie tak rzecz ma, gdy i sam widzę, i każdy łatwo pozna, ile temu zbiorowi jeszcze nie dostaje; niech mi więc wolno będzie przemówić za nim, a oraz usprawiedliwić się z przyczyn, które mię spowodowały, mimo uznaną niedoskonałość w świat go wypuścić.
Wykładając po kolei, jak ten zbiór powstał, jak wzrastał, co w nim sam upatruję i jak go widzę, nie będzie może od rzeczy wskazać stanowiska, z którego nań zapatrywać się należy, a przytém dodać ku wyjaśnieniu niektóre uwagi,
