Strona:Piesni polskie i ruskie ludu galicyjskiego.djvu/019

kiemi są zastanowienia godne, tudzież Kopitara z natchnieniem pisane uwagi w recenzyi zbioru pieśni serbskich Wilka Stefanowicza drukowanéj w pamiętnikach wideńskich: Jahrbücher der Literatur 1825. Band 30. Seite 161. — O najdawniejszéj poezyi sławiańskiéj wielce szacowne są uwagi uczonego Rakowieckiego w przypisach do prawdy ruskiéj. Nie mniéj warte są zastanowienia wszelkie uwagi tyczące się niniejszego przedmiotu, a znajdujące się w Haliczaninie wydanym we Lwowie 1830. roku nieocenioném staraniém Walentego Chłędowskiego. Święte, niezaprzeczone i nigdy niezachwiane prawdy w powyższych względach złożył wielki Herder, ten główny filar literatury niemieckiéj, którego imienia bez czci wymawiać się nie godzi, w rozprawach swoich podobnych przedmiotów się tyczących, jakie są : Über Ossian und die Lieder alter Völker — 1773. Aehnlichkeit der mittleren englischen und deutschen Dichtkunst — 1777; Vorrede zu den Volksliedern: Stimmen der Völker in Liedern. — Komu są znane przytoczone dzieła, dla tegobym ledwie co nowego powiedzieć umiał; dla mniej świadomych następujące uwagi będą dostateczne.
 Wielu uważają pieśni ludu za jedyne źródło wszystkiego, co się jego starożytności tyczé. — Chcą z nich wywodzić jego mithologią, jego najdawniejszą historyą; w nich upatrują jądro i pierwiastki umiejętności nadobnych, i mają je za jedynę poezyą prawdziwie narodową. Niektórzy jeszcze daléj rzecz posuwają, a Chodakowski w uniesieniu swojém na pieśniach ludów sławiańskich budował starożytną geografią, wywodził z nich nazwy znaków niebieskich, ba niemal i całą heraldykę polską. Potrzebaby bardzo dokładnych zbiorów, a których uskutecznienie zdaje