Strona:Piesni polskie i ruskie ludu galicyjskiego.djvu/036

się Brodziński wyraża, są poświęcone albo uczuciom rodzinnym, które młodzież obojéj płci, szczególnie zaś płeć żeńska śpiéwa, albo też opisaniom zdarzeń bądź domowych, bądź historycznych, w których sobie szczególnie mężczyźni upodobali: łatwo przypuścimy, ze podział pieśni sławiańskich na żeńskie i męskie jest najstosowniejszy. Tak też więc i nasz zbiór jest podzielony: pierwszy oddział zawiéra pieśni żeńskie, drugi pieśni męskie. Pieśni żeńskie towarzyszą ludowi naszemu od powicia aż do grobu: przy wszelkich uroczystościach, przy wszelkich obrzędach i świątkach, przy zatrudnieniach i zabawach, przy ochocie nareszcie, czy to podczas biesiady, czy przy tańcu, zawsze tak Polak jak Rusin, jak i ogólnie każdy Sławianin, śpiéwa, a śpiéwa od serca. To nakoniec wszechwładne uczucie, z pod którego panowania żaden zakąt ziemi nie jest wyłączony, miłość, jest nieprzebraném źródłem nieprzebranéj mnogości pieśni. Z powyższéj uwagi następujący wykazuje się podział pieśni żeńskich.

A. Pieśni przy różnych uroczystościach, jakie są
 a) zaręczyny,
 b) wesele,
 c) chrzciny,
 d) stypy.
B. Pieśni przy różnych obrzędach i świątkach, jakie są.
 a) haiłki,
 b) sobótki,
 c) kolędy.
C. Pieśni przy różnych zatrudnieniach i zabawach wiejskich, tudzież różnych stanów, jako to:
 a) pieśni rolnicze, przy obżynkach i tłokach,