Strona:Pietro Aretino - Jak Nanna córeczkę swą Pippę na kurtyzanę kształciła.djvu/17

 W listopadzie 1524 conclave wybiera papieżem Klemensa VII; Pietro wróciwszy do Rzymu, staje się osobistością wybitną i wpływową. Oddaje cenne usługi Fryderykowi Gonzaga, szczególnie w dziedzinie tranzakcyj artystycznych. („Rafaelowski portret Leona X, kopja Laokoona, zrobiona przez Sansovina i jakiś biust antyczny), pisze swoje satyryczne kalendarze, odpowiadające „prognostykom pantagruelskim“ — Rabelais’a, miesza się w intrygę partyj dworskich i ściągnąwszy na siebie gniew dotarjusza apostolskiego, Giammatteo Giberti, musi na krótki czas Rzym opuścić. W tym mniej więcej czasie pojawiają się wszeteczne rysunki Giulia Romano, sztychowane przez Morcantia Rajmondi. Aretino dorabia do nich tekst „22 sonety rozpustne“.
 Ponieważ jednak sztycharz za obrazę moralności został wtrącony do więzienia, więc nasz Pietro „nie obawiający się nigdy niczego, krom niebezpieczeństwa“ nie chciał się w tak gorącej chwili popisywać płodami swego natchnienia. W sierpniu 1524 Aretino przebywa w Arezzo, skąd koresponduje z Giovanni delle Bande nere,, ale już 13 listopada jest w Rzymie z powrotem. Klemens VII powraca poetę do łask, markiz mantuański nazywa go swoim „carissimo amico“, wszystko jest na najlepszej drodze, lecz wiersze, przybite na torsie Pasquina w dniu św. Marka wzbudzają ku pisarzowi powrotną falę nienawiści. Któregoś wieczoru, podczas przejażdżki na ulicach Rzymu, otrzymuje Are-