Strona:Piołuny.pdf/41

Ta strona została przepisana.

I słonko wstawało, A dziewczę się śmiało,
Oj samo na grobie, Na wieki już spało –
Jasieńko, z lirenką,
W mogiłę wziął sobie!...





Piosnka.[1][2]
Z portugalskiego.
(Do muzyki.)

O mój luby! Me kochanie!
Nie mów do mnie serce moje!
Bo to serce bić przestanie,
A ja drżę o miłość twoję!
Ale mów mi, duszko moja!
Bo pomyślę: miłość twoja,
Jak ma dusza – nieśmiertelna!





Z Heinego.
(Do muzyki.)

Coraz ciemniéj – zmierzchał wieczór –
Gwałtowniéj szumiał zdrój –
A jam siedział na brzegu, i patrzył
Na śnieżny tan bałwanów!

  1. Według przekładu Byrona.
  2. Przypis własny Wikiźródeł Przekład „Tu mi chamas” autorstwa Byrona cytowany w: George Gordon Byron, Thomas Moore (ed.) „Life, Letters, and Journals of Lord Byron”, (complete in one volume), Chapter XXII. (1814.), publ. John Murray, London, 1838, str. 238; oraz „The Works of Lord Byron” (pod red. Coleridge, Prothero) pt. „From The Portuguese” („ANOTHER VERSION.”)